Piet van Gurp 100 jaar
Op z'n tijd genieten, dat is Piets geheim
BNdestem woensdag 07 december 2011
Auteur: door Paulus Smits paulus.smits@bndestem.nl |
Piet van Gurp viert vandaag zijn honderdste verjaardag. 'Het is me veel waard om zelfstandig te blijven wonen.' foto Thom van Amsterdam
ROOSENDAAL - "Ik ben nogal katholiek. Onze Lieve Heer heeft me de kracht gegeven om zo lang te leven.
Maar verder moet je het toch zelf doen. Niet te veel roken, zeker geen sigaretten over de longen. Ach. een sigaar op z'n tijd, of een glas wijn. Je moet toch ook genieten?"
Ooit kende hij heel Roosendaal, in elk geval kende heel Roosendaal hem. Piet van Gurp, die vandaag honderd jaar wordt, was bijna veertig jaar politieman, op het laatst plaatsvervangend korpschef. Dan was je een bekende in het Roosendaal van toen.
Hij groeide op in een boerengezin in Nieuw-Vossemeer, zong daar bij het kerkkoor en haalde uiteraard volop kattenkwaad uit. Uiteindelijk koos hij voor het politievak. In 1932 behaalde hij het diploma van de RK Politiebond, maar hij was nog te jong om aan de slag te gaan als agent. "Ik moest 23 zijn. In 1935 trad ik in dienst bij de politie in Roosendaal. Met op de hoge kraag twee strepen en het nummer 23. Als ik het verkeer regelde, wisten de hoge heren me te vinden als ik ze te lang liet wachten. Dan moest nummer 23 bij de baas op het matje komen."
In 1939 trouwde hij en het echtpaar kreeg vier kinderen, die nog allemaal in leven zijn. Van Gurp verloor zijn echtgenote drie jaar geleden. Dochter Leny: "Ze hebben hun 65-jarige bruiloft nog kunnen vieren."
Hij maakte de oorlog mee als agent. "Ik heb in het verzet gezeten. Heb affiches van Mussert beklad. Maar het ergste was wel de ellende op die pinksterdag waarop bommen op Roosendaal vielen en ik samen met burgemeester Prinsen 51 brandende huizen heb geteld. Later heb ik mensen zien sterven, toen Engelse bommen verkeerd terechtkwamen. Een man die een oefening van berouw bad, kort voordat hij doodging. Dat vergeet je je leven niet."
Hij ging bij de watersnoodramp terug naar zijn geboorteplaats, die helemaal blank stond. Zijn ouderlijk huis was verloren, dat van zijn schoonouders kon gered worden. Maar er waren ook mooie momenten. "We hebben hier vaak hoog bezoek gehad, koningin Juliana onder anderen, en prins Bernhard. Dan moest ik het publiek op afstand houden."
Veel van zijn levensjaren heeft hij doorgebracht in de wijk Burgerhout, waar hij nu nog steeds woont, zelfstandig in een appartement.
"Ik heb goede hulp van de thuiszorg. Het is me veel waard om zelfstandig te blijven wonen. Met wat ondersteuning lukt dat ook. Gezond en goed eten, met verse groenten vind ik belangrijk. Gelukkig heb ik over mijn gezondheid niet te klagen gehad. Ik heb heel mijn leven zelf groenten en fruit verbouwd, heb op mijn 85e nog geschaatst op de Vliet en heb tot vorig jaar geregeld gevist.
Vanochtend komt burgemeester Niederer op visite en vanmiddag is er nog een verjaarsfeest. Dat hoort erbij
Ooit kende hij heel Roosendaal, in elk geval kende heel Roosendaal hem. Piet van Gurp, die vandaag honderd jaar wordt, was bijna veertig jaar politieman, op het laatst plaatsvervangend korpschef. Dan was je een bekende in het Roosendaal van toen.
Hij groeide op in een boerengezin in Nieuw-Vossemeer, zong daar bij het kerkkoor en haalde uiteraard volop kattenkwaad uit. Uiteindelijk koos hij voor het politievak. In 1932 behaalde hij het diploma van de RK Politiebond, maar hij was nog te jong om aan de slag te gaan als agent. "Ik moest 23 zijn. In 1935 trad ik in dienst bij de politie in Roosendaal. Met op de hoge kraag twee strepen en het nummer 23. Als ik het verkeer regelde, wisten de hoge heren me te vinden als ik ze te lang liet wachten. Dan moest nummer 23 bij de baas op het matje komen."
In 1939 trouwde hij en het echtpaar kreeg vier kinderen, die nog allemaal in leven zijn. Van Gurp verloor zijn echtgenote drie jaar geleden. Dochter Leny: "Ze hebben hun 65-jarige bruiloft nog kunnen vieren."
Hij maakte de oorlog mee als agent. "Ik heb in het verzet gezeten. Heb affiches van Mussert beklad. Maar het ergste was wel de ellende op die pinksterdag waarop bommen op Roosendaal vielen en ik samen met burgemeester Prinsen 51 brandende huizen heb geteld. Later heb ik mensen zien sterven, toen Engelse bommen verkeerd terechtkwamen. Een man die een oefening van berouw bad, kort voordat hij doodging. Dat vergeet je je leven niet."
Hij ging bij de watersnoodramp terug naar zijn geboorteplaats, die helemaal blank stond. Zijn ouderlijk huis was verloren, dat van zijn schoonouders kon gered worden. Maar er waren ook mooie momenten. "We hebben hier vaak hoog bezoek gehad, koningin Juliana onder anderen, en prins Bernhard. Dan moest ik het publiek op afstand houden."
Veel van zijn levensjaren heeft hij doorgebracht in de wijk Burgerhout, waar hij nu nog steeds woont, zelfstandig in een appartement.
"Ik heb goede hulp van de thuiszorg. Het is me veel waard om zelfstandig te blijven wonen. Met wat ondersteuning lukt dat ook. Gezond en goed eten, met verse groenten vind ik belangrijk. Gelukkig heb ik over mijn gezondheid niet te klagen gehad. Ik heb heel mijn leven zelf groenten en fruit verbouwd, heb op mijn 85e nog geschaatst op de Vliet en heb tot vorig jaar geregeld gevist.
Vanochtend komt burgemeester Niederer op visite en vanmiddag is er nog een verjaarsfeest. Dat hoort erbij
Roosendaalse Bode 8 december 2011
|
Piet van Gurp viert 100e verjaardag
‘Genieten, maar wel van alles met mate’ |
|
ROOSENDAAL - Bij binnenkomst verontschuldigt de (bijna) eeuweling zich omdat hij zijn colbert nog niet aan heeft. Hij hecht aan normen en waarden én aan correcte kleding. Deze levensgenieter pur sang heeft dan ook een roemrijke carrière bij de politie achter zijn naam staan. In 2008 vertrouwde hij zijn memoires, of althans een gedeelte daarvan, toe aan het papier en dat resulteerde in de uitgave van het boekje ‘Een Leven Lang.’
|
|
DOOR ELS ADAMS
Op 7 december 1911 werd in het gezin Van Gurp te Nieuw-Vossemeer de twaalfde telg geboren. De hele kroost bestond steeds afwisselend uit een dochter waarna er steevast een zoon volgde. De benjamin van de familie kreeg de namen Petrus Theodorus, roepnaam Piet. Door middel van zelfstudie mocht hij in 1935 toetreden tot het politiekorps van Roosendaal en Nispen. In 1939 trad hij in het huwelijk met zijn grote liefde, Lies van Sittert. Samen kregen zij vier kinderen. Gedurende zijn actieve loopbaan vervulde de heer Van Gurp de functies van agent, hoofdagent, brigadier en adjudant. Ook was hij waarnemend korpschef en vlak na de oorlog zelfs hulpofficier van justitie.
Kraagnummer
“Ik ben als ‘jongste broekske’ begonnen bij de politie, kraagnummer 23 en dat stond dan ook in het groot op de kraag van het diensthemd geborduurd. Dan stond je het verkeer te regelen en vonden de mensen wel eens dat je ze te lang liet wachten. Ze bekeken je nummer en diende dan een klacht in waarna je op het matje moest komen om uit te leggen dat het hen aan geduld ontbrak om gewoon even te wachten.“
“Een loopbaan bij de politie is er altijd één met een lach en een traan. We maakten natuurlijk hele verschrikkelijke en nare dingen mee maar ik heb ook met ontzettend veel plezier gediend. Mede vanuit mijn functie heb ik een sportief leven geleid, we moesten in goede conditie blijven. We speelden ook wel eens een potje voetbal tegen het team van de politie Antwerpen, daarna varen op de Schelde en dan kwamen we soms om vijf uur in de ochtend thuis”, vertelt de heer van Gurp.
Helder
Zijn dochter Lenie Vos- van Gurp laat weten: “Wij hebben onze ouders nooit als oud gezien. Die stonden altijd zo middenin het leven. Altijd veel interesse en zo betrokken. Pas toen ze al in de negentig waren, hadden we zoiets van, nu worden ze toch wel oud. Onze moeder overleed in 2008 en dan word je wel met de neus op de feiten gedrukt. Gelukkig kan vader met een beetje hulp van buitenaf nog wel zelfstandig wonen.” Op 80-jarige leeftijd bond de heer van Gurp nog wel eens de schaatsen onder om op het natuurijs een paar baantjes te trekken. Tegenwoordig doet hij het uiteraard wat rustiger aan. Rugproblemen zorgen voor een verminderde mobiliteit maar verder mag hij, naar eigen zeggen, niet klagen. “Ik voel me goed en ben nog helder van geest. Ik ga nog graag op stap met de kinderen. Zomaar lekker koffie drinken in de stad, gebakje erbij! Lekker eten en drinken, dat is genieten. Maar alles met mate hoor, dat heb ik altijd gedaan. Ik rookte soms een sigaartje en dronk een borreltje voor het eten. Nu op naar het ‘eeuwfeest’ en we zullen maar zien wat het wordt”, aldus de heer van Gurp.
|