Met onze senioren vereniging organiseren wij diverse activiteiten in het jaar, voornamelijk met het doel om met elkaar in contact te blijven en waar nodig te helpen.

Tijdens de bijeenkomsten is het ook altijd belangrijk dat er voldoende tijd is om bij te praten: hoe is het, hoe gaat, al opa en oma en dat soort vragen.

Natuurlijk worden er ook verhalen uitgewisseld over toen eerst. Witte nog? Waarde gij daor ok bij? Wa deede gij toen?

Ieder van ons heeft in zijn loopbaan het nodige meegemaakt:

Leuke dingen, leuke zaken.

Trieste zaken en/of omstandigheden.

Zaken die je voor het eerst hebt meegemaakt blijven de rest van je leven hangen. Welke zijn dat.

De behandeling van de eerst aanrijding. De eerste bekeuring.

Bijzondere mensen.

Onderzoeken die indruk gemaakt hebben.

De slimste oplossingen. De nutteloze dingen

Zaken met de meeste irritatie

Je beste prestatie.

De grootste misser.

Enz, enz, enz.

Op de facebook groep: (Oud-)Collega's Politie Nederland vind je verschillende voorbeelden zoals:

“leuke verhalen en foto’s, maar het politievak had echter ook een keerzijde. Het heeft bij mij ook "sporen" achter gelaten. Sentimenteel? Misschien. Ben ook maar een mens. Ondanks alles een prima tijd gehad bij de politie en zou het zo weer over doen.”

Ik denk dat het niet meer bestaat het "Politiediploma B"

Een mentor gehad waarvan ik heel veel geleerd heb, vooral om "menselijk" te blijven en begrip te hebben voor problemen waarin mensen soms zo maar verzeild kunnen raken. Je afvragen: "Zou het mij ook kunnen overkomen en wat zou ik gedaan hebben"

Hoorde een arts bij "de Wereld Draait Door" zeggen:
Iedere hulpverlener heeft een kerkhofje in zijn hoofd. Hij bedoelde hiermee dat hij verschrikkelijke dingen heeft meegemaakt, waarbij mensen kwamen te overlijden. Het klopt wat hij zegt. Ik heb zo'n kerkhofje in mijn hoofd en ik weet zeker 90% van mijn collega's ook. Dit zal nooit meer weggaan.

Controleerde ook regelmatig vrachtwagens. De echte kneepjes van de Rijtijdenwet werden mij toch bijgebracht door de vrachtwagenchauffeurs zelf.

 

In het bestuur is het volgende idee ontstaan:

Zou het mogelijk zijn om die verhalen en herinneringen te verzamelen en dan te bundelen en dus de vraag: wie doet er mee

 

Afhankelijk van het aantal, de soort en de inhoud van die verhalen zullen we, in overleg met de schrijver, bezien waar en hoe we de verhalen geheel of gedeeltelijk kunnen publiceren.

Reageer naar: rienmaas46@gmail.com

Ik ben benieuwd
Rien Maas

11 maart 2019